GABINET LOGOPEDYCZNY 

                                     „...Chodzi mi o to, aby język giętki
                                     Powiedział wszystko, co pomyśli głowa;
                                     A czasem był jak piorun jasny, prędki,
                                     A czasem smutny jako pieśń stepowa,
                                     A czasem jako skarga Nimfy miętki,
                                     A czasem piękny jak Aniołów mowa..."

                                                                      Juliusz Słowacki

Szanowni Rodzice!

      Rozwój mowy jest jedną z ważniejszych umiejętności, jaką zdobywa dziecko. Trwa on przez wiele lat i przebiega w indywidualnym rytmie.
      Dziecko, które idzie do pierwszej klasy powinno wymawiać wszystkie głoski prawidłowo, mieć bogate słownictwo dotyczące jego życia, otoczenia, umieć budować poprawne pod względem gramatycznymi i logicznym zdania.
      Prawidłowa wymowa ma duże znaczenie dla powodzenia w nauce czytania i pisania. Bez względu na przyczynę wystąpienia zaburzeń mowy (wad wymowy) należy podjąć jak najwcześniej działania terapeutyczne.
      Serdecznie zapraszam do współpracy, ponieważ skuteczność i powodzenie terapii zależy w dużej mierze od Was Rodziców.

GODZINY PRACY LOGOPEDY        

logopeda - Małgorzata Radziwanowicz

   PONIEDZIAŁEK     8.30 - 15.30        

   WTOREK                 10.40 - 13.40        

   ŚRODA                     8.40 - 13.40

   CZWARTEK             11.40 - 15.40

   PIĄTEK                    8.40 - 11.40

(sala nr 12)

 

  PRZESIEWOWE BADANIA LOGOPEDYCZNE
 

      We wrześniu w klasach pierwszych przeprowadzane są przesiewowe badania logopedyczne, które służą wykrywaniu zaburzeń rozwoju mowy i wczesnej profilaktyce zaburzeń mowy - pozwalają uniknąć ewentualnych błędów w dotychczasowym postępowaniu rodziców.
      Przesiewowe badanie logopedyczne przeprowadzane jest w formie zabawy. Zastosowany Kwestionariusz Badania Mowy oraz spontaniczna wypowiedź dziecka pozwala ocenić stan artykulacji głosek oraz zdolność wypowiadania się. Badaniu podlega również budowa i sprawność aparatu artykulacyjnego: warg, języka, żuchwy oraz ocena czynności fizjologicznych tj. oddychanie, gryzienie, żucie i połykanie. Warunkiem uczestnictwa dziecka w badaniu jest pisemna zgoda rodzica na badanie.



 

 

 ZAPISY DZIECKA DO LOGOPEDY
 

    Logopeda informuje o stanie mowy dziecka w czasie indywidualnego spotkania  z rodzicami.
W przypadku stwierdzenia wady wymowy u dziecka – diagnoza, przedstawienie programu terapii oraz ustalenie terminu zajęć logopedycznych. Warunkiem podjęcia terapii z dzieckiem jest pisemna zgoda rodzica.
      Dzieci z klas starszych kwalifikowane są na zajęcia po zgłoszeniu przez rodzica bądź nauczyciela.

 

ZAJĘCIA LOGOPEDYCZNE

 

NASZA SZKOŁA POSIADA NOWOCZESNY SPRZĘT DO TERAPII LOGOPEDYCZNEJ

 Gabinet logopedyczny został wyposażony w specjalistyczny sprzęt do terapii dzieci z wadą wymowy: wibrator logopedyczny,  instrumentarium logopedyczne, walizka logopedyczna oraz programy multimedialne.

 Wibrator logopedyczny – wykorzystywany jest w usprawnianiu języka, w korekcji rotacyzmu (nieprawidłowa wymowa głoski ,r’) .

Instrumentarium logopedyczne to zestaw elementów najbardziej użytecznych w praktyce. Jest pomocny w najczęściej spotykanych zaburzeniach mowy. Znajduje zastosowanie w korekcji nieprawidłowej artykulacji głosek, w korekcji mowy nosowej, w terapii jąkania i tachylalii.

Walizka logopedyczna to zestaw narzędzi wykorzystywanych przede wszystkim w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Programy multimedialne przeznaczone do wspierania profilaktyki, diagnozy i terapii zaburzeń mowy, wspierające terapię logopedyczną oraz stymulowanie i uprawnianie funkcji percepcyjno-motorycznych niezbędnych w nauce czytania i pisania.

Wspomaganie terapii logopedycznej tym sprzętem zwiększa efektywność pracy oraz uatrakcyjnia zajęcia.

 

                            

 

                    

 

To tylko niektóre pomoce i urządzenia w gabinecie logopedycznym wspomagające terapię logopedyczną.

 

ZAKRES DZIAŁAŃ LOGOPEDY

           Z zajęć logopedycznych korzystają głównie dzieci z klas pierwszych, ale  także uczniowie klas  starszych mający zalecenia poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
      Opieką logopedyczną objęci są uczniowie z dyslalią: seplenieniem, rotacyzmem, lambdacyzm, gammacyzmem, kappacyzmem oraz mową bezdźwięczną, niedosłuchem, ORM. Poza logopedycznymi metodami wywołania i utrwalania głosek, prowadzone są ćwiczenia wspomagające rozwój mowy.

 

 

Już jesteśmy przygotowani do zajęć. Przed lustrem ćwiczymy nasze buzie i języki, aby pięknie mówiły. Razem z nami ćwiczą  zwierzątka. Logopeda opowiada zabawne bajki logopedyczne, np.  o wężu w jaskini, zielonych żabkach, które kumkają w stawach.

 

Ćwiczymy również prawidłowe oddychanie. Pamiętamy o tym, że w czasie spoczynku oddychamy nosem. Dzięki tym ćwiczeniom wzmacniamy mięśnie oddechowe i usprawniamy podniebienie miękkie. Dzieci bardzo lubią ćwiczenia oddechowe i zabawy ze słomkami, piórkami czy balonikami.

 

     W czasie zajęć logopedycznych wykorzystujemy komputer i programy multimedialne. To doskonała pomoc wspomagająca proces edukacyjny w zakresie ogólnego rozwoju, treningu aparatu mowy i uwrażliwienia słuchu. Stwarza znakomite warunki do rozwoju myślenia, mówienia, ułatwia zdobywanie umiejętności szkolnych a tym samym wspomaga rozwój edukacyjny każdego dziecka.  Dzieci grają w logopedyczne gry, dzięki którym utrwalają prawidłową wymowę ćwiczonych głosek. Nagrywamy prawidłową wymowę.

 

 

Podczas terapii wykorzystujemy nowoczesny sprzęt logopedyczny. Szymon ćwiczy prawidłową wymowę głoski ®,  Amelia pionizuje język, Nadia kontroluje prawidłową artykulację głoski (s) z pomocą narzędzi z instrumentalium logopedycznego.

 

Dzieci ćwiczą analizę i syntezę wyrazową, rozwijają swoją spostrzegawczość oraz zręczność. Gramy w różne gry logopedyczne m.in.: Memo, Potruś, Zgadnij co to - kto to?, Co się zmieniło? i wiele innych. Ćwiczymy w ten sposób prawidłową artykulację oraz pamięć słuchową i wzrokową.

 

KONSULTACJE LOGOPEDYCZNE

 

   

 Szanowni  Rodzice!
 

      Jeżeli mowa Waszego dziecka jest niewyraźna, dziecko mówi niedbale, zaczęło się jąkać, ma trudności z czytaniem i pisaniem zapraszam na konsultacje logopedyczne. Odpowiem na wszystkie nurtujące pytania, doradzę, co robić w danej sytuacji.

Konsultacje indywidualne odbywają się w pierwszy poniedziałek każdego miesiąca      godz. 17.00- 18.00 oraz po skończonych zajęciach z dzieckiem.

 

 

WARTO PRZECZYTAĆ  

 

Jak zmotywować dziecko do pracy w domu?

Rodzice często pytają, jak zachęcić dziecko do ćwiczeń logopedycznych. Często trudno jest im nakłonić dziecko do pracy w domu, dlatego też zniechęcają się, bo wydaje się to zbyt trudne i czasochłonne.                                                                                                                        

Ważne jest, aby stosując pozytywne wzmocnienia zbudować system motywacji naszego dziecka. Nigdy nie stosujmy wzmocnień negatywnych podczas utrwalania wymowy. Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem na wzbudzenie pozytywnego podejścia do ćwiczeń – zabaw logopedycznych jest zwracanie uwagi na pozytywne rezultaty ciężkiej pracy dziecka (nawet na najdrobniejsze).

Zdajemy sobie przecież sprawę, że prawidłowa wymowa dziecka jest niezbędna dla powodzenia w nauce czytania i pisania.

Ćwiczenia logopedyczne nie muszą być nudne i wymagać od rodzica wiele wysiłku. Mają być prowadzone w formie zabawy, w czasie różnych domowych czy spontanicznych czynności (porządki, zakupy, jazda samochodem, spacer).

 

Zabawy logopedyczne z dzieckiem

 

      · Co to za słowo?- odgadywanie słów, nazw czynności;

· Ile sylab?- wybieranie z rozsypanki wyrazów i tworzenie z nich grup wyrazów 1-, 2-, 3-, 4- sylabowych (pomaganie sobie wyklaskiwaniem, wytupywaniem);

· Dobierz wyraz- podawanie wszystkich możliwych zakończeń sylaby (np. SZA- fa, bla, lony, chy), tworzenie nowych wyrazów;

· Polowanie na głoski- wyszukiwanie w najbliższym otoczeniu różnych przedmiotów, roślin, zwierząt, osób itp. posiadających w swych nazwach podaną głoskę w nagłosie, śródgłosie lub wygłosie;

· Wąż wyrazowy- wymyślanie kolejnych wyrazów rozpoczynających się ostatnią głoską wyrazu poprzedniego;

· Kupowanie wyrazów- wypowiadanie kolejnych głosek, z których składa się nazwa obrazka;

· Uważaj jak mówisz!- przedstawiamy dziecku reguły: umawiamy się, że osoba słuchająca wypowiedzi (np. rodzic) da pewien sygnał, kiedy usłyszy niepoprawnie wymówioną głoskę w wypowiedzi dziecka. Może to być np. pytanie „jak mówimy?”, albo powtórzenie po dziecku błędnie wypowiedzianego wyrazu, ale w sposób poprawny lub np. podniesienie ręki do góry, jak podczas zgłaszania się do odpowiedzi. Sygnał ten dajemy tuż po usłyszeniu nieprawidłowej wymowy nie czekając, aż dziecko skończy się wypowiadać. Zadaniem dziecka po usłyszeniu lub dostrzeżeniu sygnału jest powtórzenie błędnie wypowiedzianego wyrazu – tym razem już poprawnie. W tę „grę” możemy grać w każdej sytuacji podczas codziennych rozmów z dzieckiem lub tylko w umówionym czasie. (na przykład, kiedy dziecko zdaje nam relację z minionego dnia). Można też wyznaczyć sobie ramy czasowe, w których obowiązują zasady tej gry podczas każdej wypowiedzi (np 1-2 godziny dziennie). Taka gra wymaga od dziecka sporej uwagi skierowanej na jego własną wypowiedź i jednocześnie na reakcję rozmówcy.

· Zabawne historie- układanie wesołych opowieści do otrzymanych obrazków lub wyrazów. Zakładamy zeszyt, w którym będziemy zapisywać wszystkie błędnie wypowiadane w ciągu dnia słowa. Wieczorem w ramach wspólnego czasu przed zaśnięciem utrwalamy ich prawidłową wymowę np. układając z nimi zabawne historyjki. Dla dzieci młodszych, które jeszcze nie umieją czytać można samemu ułożyć proste opowiadanie z zanotowanych słówek, opowiedzieć je dziecku, a potem zadawać pytania pomocnicze do opowiadania w taki sposób, aby dziecko w odpowiedzi musiało użyć trudnego wyrazu.

Historyjki obrazkowe- wycinanie obrazków, układanie ich w odpowiedniej kolejności (od lewej do prawej), tworzenie historyjki obrazkowej (jednej lub więcej), opowiadanie jej, kolorowanie obrazków;

· Czym się różnią?- wyszukiwanie różnic pomiędzy obrazkami z dużą ilością szczegółów;

· Identyczne sylaby, wyrazy- wyszukiwanie takich samych sylab lub takich samych wyrazów i segregowanie ich;

· Które zdanie?- wybieranie spośród trzech zdań, właściwego, pasującego do obrazka;

· Tańczące sylaby- porządkowanie sylab, tworzenie i odczytywanie wyrazów;

· Plątaninki- odczytywanie hasła poprzez wędrowanie wzdłuż splątanej linii i zbieranie kolejnych literek;

· Sortowanie wyrazów (obrazków)- odczytywanie napisanych na kartonikach wyrazów i kwalifikowanie ich odpowiedniej grupy, np. nazwy roślin, rzeczy, ludzi i zwierząt;

· Łańcuch słów- wymienianie jak największej liczby nazw przyporządkowanych określonemu pojęciu nadrzędnemu, np.: owoce- gruszka, jabłko, śliwka, czereśnia..., meble- fotel, szafa, stół;

· Słowa – rzeczy- nazywanie przedmiotów przedstawionych na obrazkach, układanie z nimi zdań, zapisywanie ich i podkreślanie słów- rzeczy;

· Słowa- czynności- rozmowa na temat sytuacji przedstawionych na ilustracjach, budowanie zdań, zapisywanie ich, wyszukiwanie i podkreślanie słów czynności;

· Słowa wskazujące- uzupełnianie rysunków brakującymi elementami, objaśnienie, co i gdzie należy narysować, używanie przyimków;

· Trzy słowa- układanie z podanych słów sensownego zdania;

· Zaczarowany worek- losowanie z worka przedmiotów (wcześniej za pomocą dotyku odgadywanie ich nazwy), układanie o nich jak najdłuższych zdań;

· Dziwne zdania- układanie zdań w których wszystkie wyrazy rozpoczynają się na tą samą głoskę;

· Zagadki- wymyślanie zagadek na temat: zwierząt, zabawek, konkretnych przedmiotów;

· Co się wydarzyło?- ustalenie przebiegu brakujących wydarzeń w cyklu obrazków;

· Co dalej?- wymyślanie brakującego w opowiadaniu lub historyjce obrazkowej zakończenia;

· Zabawa w aktorów- prowadzenie dialogów z wykorzystaniem kukiełek, pacynek, zabawek;

 

Rodzicu!
Jeżeli masz jakąkolwiek wątpliwość czy rozwój mowy twojego dziecka przebiega prawidłowo, udaj się natychmiast do logopedy. Wczesne wykrycie zaburzenia mowy zwiększa szanse na powodzenie terapii logopedycznej.


                 Kiedy należy udać się z dzieckiem do logopedy?

1. Podczas artykulacji głosek  s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, t, d, n  dziecko wsuwa język między zęby lub ociera nim o wargę. W każdym wieku jest to wada, z której się nie wyrasta. Im dłużej zwlekamy, tym bardziej wada się utrwala.

2. Dostrzegamy zmiany anatomiczne w budowie narządów mowy dziecka.

3. Mamy wątpliwości ,czy dziecko dobrze słyszy.

4. Dziecko nieprawidłowo oddycha, ma ciągle otwartą buzię, mówi przez nos, często choruje. Ma trudności z gryzieniem, żuciem i odgryzanie pokarmów.

5. Dziecko zniekształca głoski, zastępuje je innymi nie znanymi w języku polskim, np. gardłowo wymawia r. , mowa jest niewyraźna.

6. Jeśli nasila się problem rozwojowej niepłynności mówienia ( zacinanie, powtarzanie sylab ).

7. Po ukończeniu 4 roku życia dziecko :- wymawia głoski  s, z, c, dz  jak  ś, ź, ć, dź,

- zamienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne , np. d  na  t  (dom=tom),  w na f  (woda=fota),  g na k (gęś=kęś),  b na p (buda=puta),                                                                                                                                 

  - myli głoski o podobnym brzmieniu np. s – c (sala=cala), sz – cz (szyje=czyje).                                            

 

KRÓTKIE WĘDZIDEŁKO PODJĘZYKOWE

 

Ankyloglosja, czyli krótkie wędzidełko podjęzykowe, może być jedną z przyczyn wad wymowy. Jednak przede wszystkim powoduje problemy z codziennymi odruchowymi czynnościami takimi jak żucie, czy połykanie.

Następstwem znacznie skróconego wędzidełka podjęzykowego są:

• problemy ze ssaniem piersi przez dziecko,
• wytworzenie się nieprawidłowego odruchu ssania i połykania (z językiem na dnie jamy ustnej),
• trudności z żuciem i połykaniem niektórych pokarmów o bardziej twardej, zwartej strukturze,
• trudności z przesuwaniem pokarmów w jamie ustnej, co za tym idzie gorsze ich rozdrobnienie,
• zaleganie pokarmu w jamie ustnej oraz utrudniona jej higiena (co może być przyczyną próchnicy i stanów zapalnych dziąseł),
• problemy z prawidłową wymową głosek wymagających m.in. pionizacji języka.

 

Jak zaobserwować?

Wędzidełko podjęzykowe to błona pod językiem znajdująca się w linii przyśrodkowej łącząca go z dnem jamy ustnej. Czasem jest ona szczątkowa, czasem całkowicie niewidoczna, a niekiedy widać ją bardzo dokładnie. Jeśli dodatkowo wyraźnie ogranicza ruchy języka i powoduje jego nietypowy kształt, możemy mieć do czynienia ze zbyt krótkim wędzidełkiem.

Pierwsze symptomy, które powinny skłonić rodziców do sprawdzenia wędzidełka (lub poproszenia o badanie pediatrę, logopedę, laryngologa lub położną), to trudności z karmieniem piersią już w pierwszych dobach życia. Krótkie wędzidełko może być jedną   z przyczyn trudności w karmieniu piersią. Dziecku trudniej jest uchwycić i ssać pierś, zaś ssanie jest mniej efektywne lub wręcz całkowicie niemożliwe.

Krótkie wędzidełko można zaobserwować także w czasie płaczu dziecka. Unosi ono charakterystycznie brzegi języka ku górze, a jego środkowa część wygląda, jakby coś ciągnęło ją w dół.

U starszego dziecka ocenimy stan wędzidełka podciągając brzegi języka ku górze, np. przy pomocy palca wskazującego i kciuka. Jeśli jest ono mocno skrócone, język przyjmie kształt podobny do serduszka.

 

Kontrowersje wokół zabiegu podcinania wędzidełka (frenotomii)

Wykonywanie zabiegu u dzieci budzi wiele kontrowersji zarówno wśród logopedów, na pewno wśród rodziców, ale nawet w środowisku naukowym. Rodzice maluchów bywają przerażeni perspektywą fundowania zabiegu chirurgicznego swoim pociechom. W środowisku naukowym poglądy na temat wpływu krótkiego wędzidełka na wymowę bywają skrajnie różne. Pojawiają się poglądy, iż wędzidełko można rozciągnąć, ale również całkowicie przeciwne – że wędzidełko to nie mięsień, w związku z czym nie ma tu co rozciągać.

Czy w każdym przypadku krótkie wędzidełko trzeba podcinać? Nie w każdym. Zanim dziecko będzie zakwalifikowane do zabiegu, powinno przejść trening z logopedą.  W przypadku nieznacznego skrócenia wędzidełka taki trening może wystarczyć. Jeśli jednak ćwiczenia nie przyniosą rezultatu w postaci usprawnienia języka i lepszej jego pionizacji – może to być wskazaniem do zabiegu. Można go wykonać w każdym wieku,  nawet u niemowląt.

W Polsce zabieg można wykonać w ramach NFZ (potrzebne skierowanie) lub prywatnie. Wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym. Trwa on bardzo krótko i nie jest wymagane pozostanie w szpitalu po zabiegu. Dzięki podcięciu wędzidełka usunięta jest bariera ograniczająca język, jednak by on się usprawnił potrzebne są dalsze ćwiczenia, które można podjąć już kilka dni po zabiegu.

Logopedzi są często jednymi z pierwszych, którzy dostrzegą problem krótkiego wędzidełka u dzieci. Jednak również wśród nich zdania są podzielone, co do konieczności wykonywania frenotomii. Taka decyzja powinna być zawsze podejmowana w odniesieniu do konkretnego dziecka i konkretnej sytuacji. Trzeba wziąć pod uwagę nie tylko sam stan wędzidełka, ale również rozpatrzyć bariery, jakie spowoduje pozostawienie go w obecnym stanie, jak również korzyści, jakie przyniesie jego podcięcie. Ostateczną decyzję podejmuje zawsze rodzic / opiekun dziecka. Kierując na zabieg oraz decydując o jego wykonaniu warto wziąć pod uwagę nie tylko aspekt poprawności wymowy, ale przede wszystkim korzyści związane z czynnościami jedzenia, połykania oraz higieną jamy ustnej.

 

FAKTY I MITY LOGOPEDYCZNE

Wieloletnia praca i prowadzenie terapii logopedycznej, rozmowy z rodzicami utwierdziły mnie w przekonaniu, że wokół zagadnień rozwoju mowy narosło wiele mitów, nieświadomie powtarzanych. Wątpliwości i pytania najczęściej dotyczą etapu kształtowania się mowy, czyli okresu od 0 – 6/7 roku życia. Problem w rozróżnieniu faktów od nieprawdziwych informacji powoduje, że zamiast wspierać postępy w mowie naszych dzieci, ograniczamy je. Fałszywe poglądy opóźniają pierwszą wizytę u logopedy, jednocześnie przedłużają czas prowadzenia terapii logopedycznej.

FAKTY

1. Wada wymowy rodzica może wystąpić również u dziecka.

2. Dziecko, które zaczyna mówić później niż jego rówieśnicy, może mieć trudności szkolne.

3. Dziecko powinno mieć zamknięte usta podczas czynności, które nie wymagają mówienia, np. oglądania telewizji, wycinania, kolorowania, pisania.

4. Przecięte wędzidełko podjęzykowe może ponownie zarosnąć, jeśli język nie będzie intensywnie i systematycznie ćwiczony.

5. Do małego dziecka, po ukończeniu 1. roku życia  nie należy mówić w sposób spieszczony i z wieloma zdrobnieniami.
 

MITY

1. Logopeda zajmuje się wyłącznie wadami wymowy (np. gdy dziecko mówi safa zamiast szafa).

2. Do 3. roku życia dziecko nie musi zacząć mówić.

3. Nie należy spieszyć się z terapią logopedyczną dziecka, jeśli jego starsze rodzeństwo zaczęło mówić później.

4. Dziecko przed ukończeniem 6. roku życia nie musi uczęszczać na zajęcia logopedyczne, wystarczy rozpocząć terapię w szkole.

5. Terapia prowadzona przez logopedę w zupełności wystarczy i rodzic nie musi ćwiczyć z dzieckiem w domu.

             6. Rodzice nie powinni podchodzić do łóżeczka swojego malucha, jeśli nie płacze.

            7. Jąkanie małego dziecka powinno samo ustąpić.

            8. Do 3. roku życia dziecko nie musi zacząć mówić.

Opracowano na podstawie plakatu autorstwa dr I. Michalak-Widery oraz mgr J. Oczadły.